در طول دهه گذشته، بسیاری از سرمایه گذاران خطرپذیر ثروت های شخصی عظیمی را جمع آوری کرده اند. بخشی از پول از طریق سرمایه گذاری در شرکت هایی که عملکرد بهتری داشته اند به دست آمده است. اما بسیاری از ثروت آنها ناشی از هزینه های مدیریتی است که به سرعت انباشته شده اند، زیرا اندازه صندوق – سریعتر از هر زمان دیگری در تاریخ جمع آوری شده است – به سطوح بی سابقه ای افزایش یافته است.
با توجه به اینکه بازار تغییر کرده است – و احتمالاً حداقل تا یکی دو سال آینده محیط سخت تری برای همه باقی خواهد ماند – یک سوال واضح این است که اکنون چه اتفاقی می افتد. آیا شرکای محدود صنعتی – “پول پشت پول” – شرایط بهتری را از مدیران ریسک پذیر خود می خواهند، همانطور که شرکت های سرمایه گذاری خطرپذیر در حال حاضر شرایط بهتری را از بنیانگذاران خود می خواهند؟
اگر زمانی برای موسسات تامین مالی VC وجود داشت که از اهرم خود استفاده کنند و به عقب برگردند – این در مورد سرعت جمع‌آوری سرمایه، یا عدم تنوع در صنعت، یا موانعی است که باید قبل از کسب سود از بین بروند. جدا – به نظر می رسد اکنون زمان آن است. با این حال در گفتگوهای متعدد با LP در این هفته، پیام به این سردبیر یکسان بود. LP ها علاقه ای به تکان دادن قایق و در معرض خطر قرار دادن تخصیص های خود به صندوق های به اصطلاح سطح بالا پس از سال ها بازدهی خوب ندارند.
آنها از مدیران ضعیف و نوظهور نیز مطالباتی را مطرح نخواهند کرد. چرا که نه؟ آنها تصور می کنند چون پول کمتری برای دور زدن وجود دارد. یکی از LP خاطرنشان می کند: «بازارهایی مانند این شکاف بین دارندگان و نداشتن ها را تشدید می کند. یکی دیگر افزود: “وقتی کسی را به لیست روابط خود اضافه می کنیم، انتظار داریم حداقل برای دو صندوق باشد، اما این بدان معنا نیست که اگر بازارها واقعاً سخت هستند، می توانیم به این انتظارات عمل کنیم.”
برخی ممکن است این بازخورد را ناامید کننده بدانند، به خصوص پس از صحبت های فراوان در سال های اخیر در مورد مساوی کردن زمین بازی با قرار دادن سرمایه سرمایه گذاری بیشتر در دست زنان و دیگرانی که در صنعت سرمایه گذاری کمتر حضور دارند. با تأکید بر روابط متزلزل LP با VC، هیچ کس حاضر نشد به طور رسمی صحبت کند.
اما اگر ستون فقرات بیشتری داشتند چه؟ چه می شود اگر آنها میتوانست بدون ترس از مجازات به مدیران بگویید دقیقاً چه فکری می کنند؟ در اینجا نیم دوجین شکایتی وجود دارد که VCها ممکن است بر اساس مکالمات ما با تعدادی سرمایه گذار نهادی، از مدیر عامل یک موسسه مالی بزرگ گرفته تا مدیر صندوق کوچکتر صندوق، بشنوند. از جمله چیزهایی که آنها دوست دارند در صورت داشتن همکارانشان تغییر کنند:
شرایط عجیب. به گفته یکی از شرکای محدود، به اصطلاح استانداردهای “زمان و توجه” – زبان در قراردادهای شرکای محدود که برای اطمینان از اینکه افراد “کلیدی” اساساً تمام وقت تجاری خود را به سرمایه ای که جمع آوری می کنند اختصاص می دهند – در سال های اخیر شروع به ظهور کرده اند. قبل از اینکه تقریباً به طور کامل ناپدید شود، کمتر و کمتر می شود. بخشی از مشکل این است که تعداد شرکای عمومی در حال افزایش است آنها نبودند تمام توجه خود را بر سرمایه های خود متمرکز کنند. آنها مشاغل دیگری داشتند و دارند. این LP گفت: «در اصل، پزشکان عمومی می‌گفتند، به ما پول بدهید و هیچ سؤالی نپرسید».
ناپدید شدن هیئت های مشورتی. یک شریک محدود می‌گوید که آنها در سال‌های اخیر تا حد زیادی ناپدید شده‌اند، به‌ویژه وقتی صحبت از سرمایه‌های کوچکتر می‌شود، و این یک پیشرفت نگران‌کننده است. LP خاطرنشان می کند که چنین اعضای هیئت مدیره «هنوز در تضاد منافع نقش دارند، از جمله [enforcing] مقررات مربوط به مدیریت» و این شاید بهتر به «افرادی که مواضع تهاجمی داشتند و از دیدگاه LP بی دقت بودند» اشاره می کرد.
جمع آوری کمک های مالی بسیار سریع بسیاری از LP ها در سال های اخیر توزیع های معمولی دریافت کرده اند، اما مدیران پورتفولیوی خود تقریباً به سرعت از آنها خواسته شده است که به سرمایه های جدید متعهد شوند. در واقع، از آنجایی که VCها این چرخه‌های جذب سرمایه را کاهش داده‌اند – به جای هر چهار سال، آنها هر 18 ماه یکبار به شرکت‌های بلندمدت باز می‌گردند و گاهی اوقات سریعتر برای تعهدات تامین مالی جدید – این باعث کمبود تنوع زمانی برای سرمایه‌گذاران آنها شده است. یکی از مدیران می‌گوید: «شما این قطعات کوچک را در بازارهای حرکتی سرمایه‌گذاری می‌کنید و بوی بدی می‌دهد، زیرا هیچ تنوعی در محیط قیمت وجود ندارد. برخی از VC ها کل صندوق خود را در نیمه دوم سال 2020 و نیمه اول سال 2021 سرمایه گذاری کردند، و مانند این است، “خدایا، من تعجب می کنم که چگونه این کار انجام می شود؟”
نگرش های بد با توجه به چندین آلبوم طولانی مدت، غرور زیادی در معادله رخنه کرده است. (“مطمئن [general partners] مانند: بگیر یا رها کن.») LPها استدلال می‌کنند که برای سرعت سنجیده انجام کارها حرف‌های زیادی برای گفتن وجود دارد، و وقتی سرعت از پنجره خارج می‌شود، احترام متقابل در برخی موارد نیز افزایش می‌یابد.
صندوق های فرصت. پسر، LP ها از سرمایه های فرصت متنفرند! اول، آنها می گویند که آن را آزاردهنده می دانند زیرا آنها چنین وسایل نقلیه ای را – که برای حمایت از شرکت های سبد سرمایه گذاری “پیشرفت” یک مدیر صندوق طراحی شده اند – به عنوان روشی مخفیانه برای سرمایه گذاری خطرپذیر می بینند که در نظم و انضباط فرضی اندازه صندوق خود کار کند.
مشکل بزرگتر این است که “تضاد ذاتی” با توانایی مالی وجود دارد، همانطور که یکی از LP آن را توصیف کرد. در نظر بگیرید که او به عنوان یک LP ممکن است در صندوق اصلی یک شرکت سهامی داشته باشد و نوع دیگری از وثیقه در همان شرکت در یک صندوق فرصت داشته باشد که ممکن است در تضاد مستقیم با سهام اول باشد. (فرض کنیم که او سهام ممتاز را در صندوق فرصت عرضه کرد در حالی که سهام مؤسسه او در صندوق اولیه به سهام عادی تبدیل می‌شود یا در غیر این صورت «پشته ترجیحی را پایین می‌آورد».)
LP هایی که این هفته با آنها صحبت کردیم همچنین گفتند از اینکه مجبور شده اند در صندوق های فرصت VC سرمایه گذاری کنند تا به وجوه اولیه خود دسترسی پیدا کنند، که ظاهراً به ویژه در دو سال گذشته بسیار اتفاق افتاده است، ناراحت هستند.
از شما خواسته می شود که سایر وسایل نقلیه شرکت های ریسک پذیر را نگهداری کنید. بسیاری از شرکت ها استراتژی های جدیدی را با ماهیت جهانی اجرا کرده اند یا می بینند که پول بیشتری در بازار عمومی سرمایه گذاری می کنند. اما، تعجب آور است که LP ها رشد را دوست ندارند (این امر تنوع سبد سهام خود را پیچیده تر می کند). آنها همچنین از این انتظار که در کنار این ماموریت بازی کنند، ناراحت هستند. یکی از LP که از قرار گرفتن خود در یکی از شناخته شده ترین تیم های سرمایه گذاری در جهان بسیار خوشحال است، اما از حوزه های جدیدتر تمرکز شرکت نیز سرخورده شده است، می گوید: “آنها حق انجام بسیاری از کارهایی را به دست آورده اند که” دوباره انجام دهید، اما به نظر می رسد که شما نمی توانید فقط صندوق سرمایه گذاری را انتخاب کنید. آنها دوست دارند که شما از چندین وجوه حمایت کنید.»
LP گفت که او می رود تا کنار بیاید. شرکت سرمایه‌گذاری خطرپذیر به او گفت که اگر استراتژی‌های فرعی آن درست نباشد، این تصمیم را اعتصابی علیه مؤسسه‌اش نمی‌داند، اما او کاملاً آن را قبول نکرد و قصد جناسی نداشت.
پس در دنیایی که صفحه‌های وینیل می‌ترسند به‌صورت فیگوراتیو پا بگیرند، چه اتفاقی می‌افتد؟ بستگی زیادی به بازار دارد. اگر اوضاع خوب شود، احتمالاً می‌توانید انتظار داشته باشید که رکوردهای طولانی مدت به همکاری ادامه دهند، حتی اگر در خصوصی غر بزنند. با این حال، در یک رکود طولانی مدت، شرکای محدودی که صنعت سرمایه گذاری را تامین می کنند ممکن است در طول زمان کمتر ترسو شوند.
به عنوان مثال، واگنر در گفتگوی جداگانه در اوایل این هفته با کهنه کار وی سی پیتر واگنر، خاطرنشان کرد که پس از سقوط dot.com در سال 2000، تعدادی از شرکت‌های خطرپذیر با کاهش حجم سرمایه‌شان، شرکت‌های بلندمدت خود را رها کردند. Accel، جایی که واگنر سال های زیادی را به عنوان شریک عمومی در آن سپری کرد، در میان این تیم ها بود.
واگنر شک دارد که اکنون هم همین اتفاق بیفتد. در حالی که Accel در آن زمان به شدت بر روی سرمایه گذاری های اولیه متمرکز بود، Accel و بسیاری دیگر از بازیگران قدرتمند امروز چندین سرمایه و استراتژی های متعدد را کنترل می کنند. آنها راهی پیدا خواهند کرد تا از تمام سرمایه ای که جمع آوری کرده اند استفاده کنند.
واگنر پیشنهاد کرد، با این حال، اگر بازدهی ها ادامه پیدا نکند، ممکن است صبر و حوصله گردان ها تمام شود. او به طور کلی صحبت کرد، او گفت که “چند سال طول می کشد تا بازی کنیم” و سال ها بعد “ممکن است در شرایط متفاوتی باشیم. [better] حوزه نمادین.”
به طور خلاصه، شاید لحظه عقب راندن گذشته باشد. با این حال، اگر اینطور نیست، اگر بازار کنونی به همان شکلی که هست پیش برود، او گفت: «اصلا تعجب نمی‌کنم اگر [more favorable LP terms] موضوع بحث برای یکی دو سال آینده بود. من فکر می کنم که این می تواند اتفاق بیفتد.»