پس از سال ها وعده و میلیون ها سرمایه گذاری، پورشه امروز اولین گالن سوخت کاملا مصنوعی خود را به یک خودرو پمپاژ می کند. این ماشین؟ 911 البته.
پورشه از سال 2020 درباره eFuels صحبت می کند، زمانی که سرمایه گذاری 20 میلیون یورویی در پروژه ای با زیمنس انرژی برای راه اندازی یک کارخانه آزمایشی در Punta Arenas، شیلی انجام داد. خانه ای که فردیناند ساخته بود با سرمایه گذاری 75 میلیون دلاری دیگر در اوایل سال جاری، 12.5 درصد از سهام HIF Global، شرکت هلدینگ آن تلاش eFuel را در اختیار گرفت.
سوخت‌های الکترونیکی در نظر گرفته شده‌اند که جایگزین‌های کربن خنثی باشند و خودروهای قدیمی را قادر می‌سازند در مواجهه با محدودیت‌های فزاینده انتشار کربن از وسایل نقلیه مسافربری به کار خود ادامه دهند. با این حال، در این مرحله، همه چیز تئوری است. در حالی که ممنوعیت فروش خودروهای احتراق داخلی در بسیاری از نقاط وجود دارد، از سال 2035 در کالیفرنیا و اتحادیه اروپا، معافیت هایی برای eFuels هنوز در سطح جهانی اعطا نشده است. اتحادیه اروپا در نظر دارد پیشنهادی را در مورد «سوخت‌های خنثی CO2» و اینکه آیا می‌توان آنها را مستثنی کرد، تهیه کند، اما این فقط می‌تواند برای خودروهای تجاری اعمال شود.
مایکل اشتاینر، یکی از اعضای هیئت اجرایی پورشه، امیدوار است که چنین استثنایی شامل استفاده از سوخت های الکترونیکی در خودروهای شرکتش شود: «این هنوز در حال انجام است، اما حداقل انتظار داریم که بتوانیم از چنین eFuel در خودروهای مسافربری نیز استفاده کنیم. خودروها، به خصوص خودروهای پورشه. این یک انتظار است، اما امروز نهایی نشده است.
اعتبار تصویر: پورشه
در حال حاضر، eFuels پورشه به طور انحصاری در خارج از جاده مورد استفاده قرار می گیرد و به سری جهانی پورشه سوپرکاپ این شرکت نیرو می بخشد. با شایعات قوی مبنی بر اینکه پورشه به زودی وارد فرمول 1 می شود و این سری تا سال 2026 به سوخت های کربن خنثی روی خواهد آورد، دیدن پتانسیل در آنجا نیز کار سختی نیست.
چرا شیلی؟ سوخت های الکترونیکی به شدت به تقسیم آب به عناصر تشکیل دهنده آن یعنی هیدروژن و اکسیژن وابسته هستند. برای انجام کارآمد، این الکترولیز به برق بسیار ارزانی نیاز دارد که در شیلی توسط بادهای قوی ثابت تامین می شود. گفته می شود پونتا آرناس بادخیزترین منطقه در آمریکای جنوبی است، نیرویی که توسط توربین های بادی گیمسا زیمنس به برق تبدیل می شود.
سپس هیدروژن حاصل از این فرآیند با CO2 استخراج شده از هوا مخلوط می شود تا شکلی از متانول ایجاد شود. سپس این ماده خام می‌تواند به محصولات مختلف، از جمله eFuels، که پورشه برای نیرو دادن به ماشین‌های مسابقه‌ای امروزی خود استفاده می‌کند و امیدواریم وسایل نقلیه تاریخی خود را در آینده در جاده‌ها حفظ کند، بیشتر اصلاح شود.
برنامه های اولیه پورشه این بود که تا پایان سال 2022 130000 لیتر از این محصول را تولید کند. با توجه به تاریخ و اندازه مخزن این 911 (حداکثر 67 لیتر)، به نظر می رسد که هدف بعداً به دست خواهد آمد. هدف بعدی پورشه 55 میلیون لیتر در سال در سه سال آینده است. با این حجم، مایکل اشتاینر از پورشه می‌گوید هزینه‌های تولید به حدود 2 دلار در هر لیتر کاهش می‌یابد.
در حال حاضر، میانگین قیمت سوخت در آلمان تقریباً 1.75 دلار در هر لیتر است، اما این قیمت در پمپ بنزین است. حمل‌ونقل، مالیات و سایر هزینه‌ها به این معنی است که سوخت‌های الکترونیکی تا مدتی به طور قابل توجهی گران‌تر از سوخت‌های سنتی خواهند بود، اما ماهیت کربن خنثی آنها ممکن است همچنان آنها را به گزینه‌های جذابی برای کاربردهای تجاری تبدیل کند.
اشتاینر به من گفت: «ابتکارات متعددی در سراسر جهان وجود دارد. “برخی از مناطق به دنبال معافیت های مالیاتی هستند، برخی دیگر به دنبال سهمیه های مختلط برای بخش های مختلف هستند. بنابراین هنوز باز است که کدام بازار ممکن است برای eFuels مطلوب‌تر باشد.»
یک چیز واضح است: صرف نظر از موفقیت eFuels و در واقع معافیت های احتراق داخلی بدون کربن، پورشه به هدف خود مبنی بر فروش 80 درصدی خودروهای برقی تا سال 2030 پایبند است.
اشتاینر گفت: ما یک استراتژی روشن داریم. تمرکز اصلی بر حرکت الکترونیکی است، اما علاوه بر این ما از خودروهای ICE خود مراقبت می کنیم.» البته پورشه یک برند با سابقه قوی است. این 911 بارگیری شده امروز تنها یکی از بیش از یک میلیون چیزی بود که پورشه از سال 1963 تولید کرده است. بدیهی است که نگه داشتن آنها یک انگیزه قوی است.